Friday, July 16, 2010

If there's one girl I'll be super jealous, it's Nenette Taduran.

She's Justine Cargullo's ex - love a.k.a. first true love but unfortunately, she broke his heart. And after 4 years, Justine seems to be wanting to talk to her, to talk about their past, to know the reason why she left him broken. And, after 4 years, I came to his life, I thought I was going to be his first love after 4 years, but it seems that Justine's still not over her. I am really feeling broken right now.

I know that Justine hate her because she left him 4 years ago, but right now, the hatred he felt is no longer there. He posted on his Facebook account before that Nenette came into his mind unexpectedly. It seems that he is still not over her and he still loves her. I feel broken but I feel good for him, getting all the guts to talk to her and even added her on Facebook.

I know it's not a big deal being added your friend on Facebook, but for me, it's a step he's taking to get closer to her. It's like I'm no longer existing. He even deleted me. Now, adding Nenette as his friend? I don't know what to feel. Really.

I hope he'll come back to me after all this. I'm really hoping.

Monday, July 12, 2010

Galing sa post niya sa Facebook.

"Ang kwento ng namamangka"

May isang lalake na apat na taon ng namamangka sa gitna ng daan.
Ilang pangungutya at ilang tawanan na ang naranasan nya.
Marami naring mga tao ang sumubok na sabihan sya na katangahan ang ginagawa nya.
Ngunit di sya nakinig an patuloy parin sa pagsagwan.

Pero isang araw may dumaan na isang babae.

Babae: Pare saan kaba papunta?

Lalaki: Ah ewan nakalimutan ko na eh,ang tagal ko na kasing namamangka dito.
Siguro apat na taon na. Kaya nakalimutan ko na.

Babae: Ah ganun ba. Pwede ba akong makisakay?

Lalaki: Sige tara!

Babae: Mahilig ka pala sa rock music.

Lalaki: Ah Oo.kapag napapagod nako magsagwan nakikinig nalang ako nyan para
kahit papano maalis ang pagod ko.

Babae: Pareho pala tayo. Uy, tignan mo sila oh pinagtatawanan tayo.

Lalaki: Ok lang yan, atleast napapasaya natin sila kahit papano.

Babae: Oo nga...hehehehe...

Ilang araw ang lumipas....
Merong mga araw na masaya.
Merong mga araw na hindi masaya.
Pero kahit ganun sinamahan parin nya ang lalaki.

Babae: Hindi mo ba naisipan na idaong muna ang bangka na to?

Lalaki: Ah bakit ko naman yun gagawin?

Babae: Para makapagpahinga kanaman.

Lalali: Sige.

Dumaong sila...
Pinakita ng babae kung gano kaganda ang lugar.
Kung gaano kasaya mabuhay sa mundo.
Pero isang araw nawala ulit ang lalaki.

Hinanap sya ng babae.
Halos dalawang buwan na syang naghahanap.
At nakita nya rin sa wakas ang lalaki.
Nasa bangka at patuloy parin ang pagsagwan sa gitna ng daan.
Nilapitan nya ito.

Babae: Bakit bigla mo nalang akong iniwan?

Lalaki: Kasi naalala ko na kung bakit ako namamangka.At dahil sayo kaya ko naalala.

Babae: Dahil sakin?Pano naman nangyari yun?

Lalaki: Kasi pinaramdam mo sakin kung pano maging masaya.
Pinaalala mo sakin kung anong pakiramdam maging malaya.
Pinaalala mo sakin kung pano maging importante.
Pinaramdam mo sakin na may silbi pa pala ako.
At sinamahan mo ako kahit alam mong nagmumukha na tayong tanga.

Babae: Eh yun naman pala.Bakit ka bumalik dito?Hindi kaba masaya doon kasama ako?

Lalaki: Masaya.Kaya lang hindi ko maiusad tong bangka.Kelangan ko munang maiusad ang bangka
bago ko tuluyang iwan to.

Babae: Pano ka naman uusad eh wala ka sa tubig!?Mali ang pinili mong daanan!

Lalaki: Alam ko.Dahil minsan na akong naging katulad mo.
Nakakita rin ako ng taong namamangka sa gitna ng daan.
Katulad mo sinamahan ko rin sya kahit nagmumukha na kaming tanga.
Idinaong ko rin sya sa lugar na napaka ganda.
Ipinaramdam ko rin sakanya na importante sya.
Narinig ko sakanya na sa piling ko ang pinaka ligtas na lugar na napuntahan nya.
Pero bumalik din sya sa pamamangka at katulad mo sinabi ko rin na mali ang dinadaanan nya
kaya kahit kelan di sya uusad.Kaya naman itinulak ko ang bangka nya papunta sa dagat.
Gusto kong sumama sakanya kaya lang takot ako kasi hindi ako marunong lumangoy.
Pano kung tumaob ang bangka.Natakot akong malunod.
Kaya hinayaan ko syang umalis ng mag-isa.
At eto ako ngayon naiwan.Pinipilit matutong mamangka sa gitna ng daan.
Naghihintay ng isang taong tutulungan akong itulak ang bangka papunta sa dagat.

Babae: Ganun ba.Tara.Tutulungan kitang itulak yan gano paman kalayo ang dagat.

Nakarating sila sa dalampasigan...

Babae: Andito na tayo.Ang lawak pala ng dagat nakakatakot naman pala talaga mamangka dyan.
Oh siguro magiging masaya kana.Mag-iingat ka ah.Sana magkita ulit kayo.

Lalaki: Pwede ba akong magtanong?Huling tanong na'to promise.

Babae: Sige.Ano ba yun?

Lalaki: Kwinento ko sayo buhay ko.Halos lahat ng tungkol sakin alam mo na pero ako
wala akong masyadong alam tungkol sayo maliban sa masaya ako pagkasama ka.
At sa piling mo ang pinaka ligtas na lugar na napuntahan ko.Ngayon ang tanong ko....

MARUNONG KABANG LUMANGOY????

Saturday, July 10, 2010

Kwento ko lang ha.

Alam mo yung tanga? Ako yun e. Baket? Nagpakatanga ako para sa'yo dati at handa akong gawin ulit yun para sa'yo ngayon.

Mahal kita. Alam kong alam mo yun. Buong buhay ko, hindi pa ako nakaranas nang mainggit dahil lang sa katulad mo. Katulad mong lalaking mahal ko. Iisa lang ang babaeng kinaiinggitan ko. Yung first love mo na iniwan ka. Kapag siya na ang pinaguusapan, talung talo na ako e. Yung basag na basag ako. Inggit ako sa kanya ng bonggang bongga. Baket? Kasi hanggang ngayon, may katiting pa dyan sa puso mo na sinasabi siya paren. Apat na taon. Apat ng mahahabang taon na ang lumipas pero alam kong siya paren ang mahal mo. Alam kong mahal mo na din ako ngayon, pero hindi buo yung pagmamahal mo e. Inggit na inggit ako sa kanya. Binigay mo lahat, pero iniwan ka niya. Ginawa mo sa iba ang ginawa niyang pangiiwan sa'yo kasi gusto mong maghiganti pero alam mo ba kung baket mo yun ginawa? Kasi, hanggang ngayon hindi mo alam kung baket ka niya iniwan dahil sa kasuluk-sulukan ng puso mo, siya parin ang mahal mo. Etsapwera na ako. Andito naman ako palagi para sa'yo. Kahit ako ang napagiinitan mo kapag may problema ka, kahit inaaway mo ako nang walang dahilan, okay lang kasi para sa'yo. Pero, ngayon, parang susuko na ako.

Handa ako sa lahat ng bagay basta para sa'yo pero pagdating sa kanya, hinde ko kaya e. Baket kaya hindi na lang gan'to ang gawin natin, itigil na lang natin kung anung meron sa'tin. Kapag, totally naka'move on ka na at handa ka na ulit, yun lang ang oras na babalik ako sa'yo. Ayoko kasing gan'to. Akin ka nga ngayon, pero yung puso mo, may natitira paren sa nakaraan. Maghihintay ako, kahit kelan, sabi ko naman sa'yo diba, kahit gaano katagal, okay lang, basta gusto ko yung handa ka na ulit, yung buong buo mo na akong mamahalin. Ang hirap kasi kapag kalaban mo na yung past love. Dun ako nagiging talunan.

Sana ako na lang siya. Kasi kung maging ako man siya, hinding hindi ko gagawin ang ginawa niya sa'yo. Sana ako na lang. Sana ako na lang kasi.

Nenette Taduran. Kinaiinggitan kita kasi hanggang ngayon, ikaw paren pala ang laman ng puso niya. Maaaring may puwang na ako sa kanya pero may parte paren na para sa'yo. Gusto ko sanang buong buo niya akong mahalin.

Natatakot kasi akong kausapin si Justine. Hindi ko alam kung anung sasabihin ko. Ayokong maging rebound. Ayokong maging panakip - butas. Isa lang ang gusto, mahalin niya din ako.

Thursday, July 8, 2010

Tumblr is the place.

Yes, I came from Tumblr. Like Blogspot, it's a place where you can express everything, your thoughts, feelings, hatred towards someone, or even the pain you feel when you poop. Everything, when I say everything, I mean every single fuucking thing. So, yes, you get the picture, a follow thing, blogging thing, other things, Blogspot and Tumblr's mostly alike but still not sure, it's my first time here. Cause Tumblr's getting crowded you know, getting a bit mainstream and anything associated with the word mainstream's not my thing but Facebook is an exception. I'm actually thinking of disabling my Facebook account but nevermind. I'm going to use this account rarely, only when I'm serious and wants to burst out something private. Blogspot's not so popular to some teens but it is to some serious bloggers.
Err. I'm not a writer nor a blogger, I'm just used to saying things in the internet. I feel comfortable that other people who actually knows me personally won't be able to read some private things about me. So, yeah, welcome me here! LOLz.

BLOGSPOTTTTT.

Ohai there, it's my first time to make a post here. I actually made an account here before but I've forgotten the email I used and the password so probably, that account's dead already and here I m with my new post from my new account!

And, I have no followers yet. Hopefully, I'll be able to gain atleast one by the next month. So help me, God.